Het duo Postmarks, multi-instrumentalist Boris Hauf en pianist D Bayne, liet in 2012 voor het eerst van zich horen met het in beperkte oplage uitgebrachte ‘Western Ave’, waarvan elk van de 100 exemplaren een unieke cover kreeg die bestond uit een collage van postkaartjes uit de jaren 1920. Voor ‘National Parks’ baseerde het duo zich op een vaag verwante inspiratiebron: de nationale parken van de Verenigde Staten en hoe ze weergegeven werden op affiches uit de jaren 1930 en 1940. Verwacht daarbij echter geen reis met de teletijdmachine naar een wereld van oerfolk of swingjazz, maar een geïnspireerde combinatie van bariton- of tenorsax en piano, nog eens aangevuld door het gitaar- en elektronicaspel van derde man Martin Siewert (Trapist, e.a.). Diens bijdrage is hier en daar behoorlijk prominent en verleent het geheel een dwarse, soms onheilspellend aliënerende sfeer en een link met de wereld van het elektroakoestische experiment. De stukken zijn hier echter grotendeels gecomponeerd en laten vooral verschillen horen wat lengte betreft. Zo start het album met twee korte schetsen alvorens over te schakelen naar meer uitgewerkte composities, met vaak een wat spookachtige, zelfs licht surreële twist. Zo moet je bij ‘Hubbell Trading Post At Dusk’ meteen denken aan Bernard Herrmanns muziek voor Hitchcocks ‘Vertigo’, en krijgt het een iets minder sinistere, maar al even indringende uitwerking in hoogtepunt ‘Hubbell Trading Post At Dawn’. Sax en piano voeren een ongemakkelijk zittende dans uit, als twee partners die een serenade spelen met het mes op de keel. Het totaalresultaat blijft niet fascinerend tot de laatste minuut, maar voert de luisteraar wel langs een parcours met knappe vergezichten en slinkse binnenwegen.