Junior Electronics is het soloproject van Joe Watson. Hij is muzikant en geluidstechnicus en speelde sinds 2004 keyboards bij Stereolab. Hij deed de engineering voor hun laatste drie platen en werkte ook al met onder meer The High Llamas, Monade, Mary Hampton en John Cunningham. Hij runt ook nog eens zijn eigen studio in zijn thuisstad Brighton, dus van luiheid kunnen we de man zeker niet beschuldigen. En van enige ambitie evenmin. Hij maakt het zich wel graag heel moeilijk, ook voor zijn tweede plaat onder de naam Junior Electronics. Hij gebruikt niet alleen in de lay-out van zijn release mesostics (een soort gedicht, vergelijkbaar met een acrostichon, veel gebruikt door John Cage aan het eind van zijn leven), maar ook in de nummers zelf. De computer wordt wel gebruikt, maar eerder als taperecorder. Tijdens zijn opnames kon hij de songs in grote gedeeltes knippen, maar editen van details of knutselen aan de ritmiek maakte hij zo onmogelijk. Hij probeerde ook zoveel mogelijk analoge instrumenten te gebruiken, en ook de mix en productie hield hij zo analoog als mogelijk, voor een computerwizard een hele onderneming. Hij kreeg assistentie van Mary Hampton (folkzangeres, ondermeer Sterolabs zijproject Imitation Electic), Isidore Guild, Grant Allardyce, Alan Hay en Emilie Essel om zijn ideeën vorm te geven. Het resultaat is een beetje poppy elektronica waar geen lijn in te trekken valt. Het is een beetje te veel gericht op het achterliggende proces en te weinig om daadwerkelijk goede songs te doen. Bijgevolg is deze plaat een flauw allegaartje dat we snel zullen vergeten.