Waar zouden ze toch over zingen, die Tenniscoats? En wat zijn tennisjassen, bestaan die wel in Japan en niet hier? Tenniscoats is namelijk een Japanse groep, en op bandnaam en albumtitel na komt er geen woord Engels bij kijken. Wat er te horen valt? zal voor menig westerling wel iets hebben van Nick Drake, maar dan gecoverd als een zoetsappige tune voor een anime; dat laatste zit vooral in de manier van zingen en de honingzoete stem. Het hoofdzakelijk akoestische album kabbelt maar voort; opener en afsluiter gaan bijvoorbeeld ruim acht minuten op dezelfde manier door. Jouw recensent vraagt zich al af of hij het orgeltje dat na bijna zes minuten in het openingsnummer invalt, écht mooi vindt of gewoon blij is dat er wat gebeurt. Dat is een beetje de rare situatie met Music Exists 2: alles tokkelt maar rustig voort, heel smaakvol en ook een beetje saai, tot er soms echt heel mooie instrumentale partijen binnenvallen. En dan is het (eerlijk is eerlijk) toch genieten. We geven de Tenniscoats daarom toch het voordeel van de twijfel. En ondertussen willen we toch heel graag weten waar op dit idyllisch klinkende album over gezongen wordt. Wie het weet, mag het zeggen.