De Britse muziekpers schreeuwt net altijd wat harder dan gemiddeld om aandacht als het om een nieuwe hype gaat, en in het geval van het Londense Troyka hebben de recensenten ergens wel een punt. Gitaar, orgel en drums beklimmen de toppen van gezamenlijke improvisatie en het uitbouwen van simpele themaatjes op niet mis te verstane wijze. Attitude is een ding, maar het waar maken komt toch echt wel neer op iets anders. In deze minimale bezetting en zonder overdreven gebruik van effecten slaagt het naakte trio er moeiteloos in om hun funkende mix van elektronica, rock en jazz neer te zetten, en hun gezamenlijk uitgeleefde hersenspinsels zelfs enigszins dansbaar- waar te maken. Het bloed kleeft zeker niet aan de paal en er stijgt geen zweet of rook op uit de cdspeler, maar het resultaat mag er zijn.