Het gaat hard met de Machinefabriek van Rutger Zuydervelt. Op korte tijd naam gemaakt, een stroom van releases wordt bijna overal goed onthaald, en hel, de man mag zelfs privé-feestjes van de Gonzo komen opvrolijken. Het verbaast ons dan ook niet dat Machinefabriek zijn VPRO Dwars sessie toebedeeld krijgt. Voor de gelimiteerde (vijfhonderd stuks) Mort Aux Vaches cd houdt Machinefabriek het even minimaal als de eenvoudige kartonnen verpakking laat vermoeden. We vinden slechts drie bronnen op de instrumentenlijst: laptop, gitaar en een krakende plaat. De drie tracks verwijzen naar oceanische diepten, en het minimale snarengepluk heeft een filmisch karakter, waarbij het statische gekraak misschien het rimpelige wateroppervlak symboliseert. Deze release klinkt minder vol en ingewikkeld dan we van Zuydervelt gewend zijn, maar fans van Oren Ambarchi, Stars Of The Lid en zelfs verdwaalde postrockers zullen deze sfeervolle cd zeker appreciëren. We krijgen niet alle dagen de kans om Egyptische installatiebouwers tegen het oor te houden. Voor deze Mort Aux Vaches bewerkt (drones) of reproduceert Refat gevonden geluiden met zijn laptop. Meestal is de sfeer donker, al loeren er steeds ritmische glitch ondertonen op de bodem van elke track. Deze gelimiteerde cd is een uitstekende manier om met een nieuwe artiest kennis te maken. En voor onze Midden-Oosten liefhebbers: verwacht vooral geen Muslimgauze toestanden. Met uitzondering van de glimmende Arabische belettering op de stijlvolle verpakking, zijn er geen referenties naar zijn afkomst. Op basis van de klanken die hij produceert, zou Mahmoud Refat evengoed een onderkoelde Fin kunnen zijn.