Op zijn VPRO-sessie (Zeldzaam.Dwars en De Avonden) stelt deze Canadees zijn klassieke scholing ten dienste van een geïmproviseerde compositie met (vooraf opgenomen) piano en gitaarklanken. Akiyama laat de klanken mijlenver uitwaaieren, waardoor een ijle basislaag ontstaat die zeker gesmaakt zal worden door postrockliefhebbers. Zoals steeds worden ook de ongewilde bijklanken en de defecten in het totaalresultaat mee opgezogen, en verwerkt tot dissonante glitchstoorzenders. Maar net als de koperen verpakking is deze gelimiteerde (500 stuks) cd veel brozer, zachter en plooibaarder dan de eerste indruk laat vermoeden. Denk Morricone die, opgesloten in een echokamer, gedwongen wordt om een soundtrack te componeren op een haperende laptop. De Mort Aux Vaches van Tape is uiteraard gewikkeld in tape, maar het geïmproviseerde halfuurtje van dit Zweedse trio doet voor de rest hun naam geen eer aan. Geen tapes dus, wel een arsenaal van trillende snaren (sitar, gitaar en miniharp). Het melancholische gepluk krijgt het dreunende gezelschap van een hammondorgel en synthesizers. Uiteraard wordt één en ander computerkundig verlengd/samengeperst en gekruid met field recordings. Het pastoraal gezoem van Tape zal ten huize (pv) zeker opnieuw opgevist worden wanneer de donkere dagen zich aandienen, en een gedeprimeerde weervrouw zich excuseert omdat ze voor de vierde week op rij stortregens moet aankondigen.