Lets Make Friends. We zijn goed tien minuten onderweg in Monsters And Silly Songs en een volgende parel stuitert als een glitterbal voorbij. Lonely Hearts heet het kleinood en het haakt perfect in op de left-off centre clubhit Wish You Were Gone ; Pink Floyd in snelheid en in klasse genomen. Twintig jaar dansmuziek samengebald op één schijfje. Monsters And Silly Songs is boven alles clever, dansbaar en vooral onovertroffen vakmanschap dat ver boven de middelmaat verheven is. Een vijf sterrenplaat. Dat de Franse Joakim Bouaziz een vooraanstaande bewonderaar is van Arthur Russell, Alice Coltrane, maar evengoed alles van Carl Craig en Richie Hawtin in zijn platenkast heeft staan, wisten we al langer. Op Miyage, het mixschijfje dat hij onder zijn alter ego Kim uitbracht, liet hij Wevie Stonder, Edith Piaf, Asa Chang & Junray, Pierre Bastien en Psychic Tv samensmelten tot één van de meest zinderende mixcompilatie uit onze collectie. Ook zijn eigen webstek Tigersushi is een langgerekte ode aan zijn muzikale leermeesters. Op Monsters And Silly Songs, de opvolger van zijn doorbraakplaat Fantômes is de Fransman in bloedvorm. Gerijpt, herboren en klaar voor het grote werk. De ontregelde technohit Drumtrax, één van de strafste instant-dansklassiekers van 2006, ging de plaat vooraf. Lets Make Friends, inderdaad. Joakim heeft met Monsters And Silly Songs de perfecte dansplaat geschreven. Een fabel die Oostere klankschalen post-italodisco, techno en loeiende basgitaren laat knetteren en schitteren. Niet slecht voor een schriel kereltje met brilletje dat eigenlijk voorbestemd was om een klassiek pianist te worden. Even kuchen, het bordje plaat van het jaar bovenhalen en dan opnieuw onder onze koptelefoon verdwijnen. Everything Is Bright & Still heet één van zijn nummers. Voor even maar.