Holy Money, Time Is Money (Bastard): het zijn songs van Swans die in ons geheugen staan gegrift. Het Japanse Money is God doet een poging om net zo loodzwaar uit de hoek te komen, maar slaagt daar niet in. Wat het Japanse kwartet, met de legendarische grombeer Kan (van de jaren 1980 punkthrashact The Asbestos) in de gelederen, wél doet, is al tien jaar de Japanse underground bestoken met een eigenzinnige interpretatie van sludge, doom, noise en postpunk. En dat resulteert op deze plaat in zes heel verschillende songs. Cancer neigt een beetje naar een mindere Zeni Geva; in Murasaki sluipt een surfgitaartje rond. Black Rainbow drijft op een loodzware bas, maar zit voor het overige in een skajasje, alsof P.I.L op hun Second Edition ermee aan de slag zijn gegaan. De remix door Balata van diezelfde song die de plaat afsluit, is dan weer een dubby herwerking richting het zwaarste werk van Techno Animal. Niet alleen deze variatie maakt Money Is God tot een vreemde band, de typische grauw van Kan geeft de songs nog dat extra beetje meer om zich te onderscheiden van het gros van de heavy underground. Het zijn Japanners natuurlijk, die betreden frequent andere wegen dan onze oren verwachten en/of gewoon zijn.