Zelfs de met een razend tempo vooruitschrijdende communicatietechnologie vermag niet te verhinderen dat er nog altijd een grote afstand heerst tussen Japan en Europa. Op zich draagt dit interessante fenomeen er toe bij dat de Japanse scene in vele gevallen nog altijd haar eigen stem heeft bewaard en invloeden van buitenaf slechts mondjesmaat doorsijpelen. Getuige daarvan Little Grace, de nieuwste langspeler van Yasushi Yoshida. Acht composities in een muzikale taal die hier in Europa alweer zon tien jaar geleden haar hoogtepunt kende. Of hoe moeten we de instrumentale muziek, die rijkelijk put uit filmmuziek, artistieke postrock en de (neo-)klassieke traditie anders omschrijven? Qua invloeden moeten we zeker Rachels vernoemen, doch aan de kwaliteit van voornoemde band kan Yoshida vooralsnog niet tippen. Op alle tracks speelt zijn piano de hoofdrol; vaak wordt haar melancholische klank aangevuld met atmosferische samples of instrumenten van divers pluimage (fluit, akoestische gitaar, drum, knisperende elektronica, …). Door gebrekkige distributie bleef het Europese continent verstoken van Yoshidas debuutalbum Secret Figure het is dus voorlopig onmogelijk in te schatten welke evolutie er in het werk van de componist zit. Hoe dan ook, Little Grace blijft te braafjes en te voorspelbaar om écht te boeien.