Life Prismic

Reliq is een Japanse elektronische producer (geslacht onbekend) die ook muziek maakt als Serph en N-Qia. Mij zei dat allemaal niets, maar na Life Prismic één keer te hebben gedraaid heb ik meteen genoeg Reliq gehoord to last me a lifetime. Niet omdat het vreselijk is, maar omdat het allemaal zo veel is. Reliq maakt superheldere nervositeits-elektronica met melodietjes die naïef en vrolijk springerig zijn, de muzikale equivalent van een manga-meisje met van die enorme ogen. MIDI-geluiden die klinken als een windorgel, glas-percussie uit een doosje, kinderstemmetjes, alles kraakhelder en super synthetisch. Volgens mij maken ze dit soort dingen alleen maar in Japan (Mergrim doet iets vergelijkbaars in een IDM-context). De klanken zijn vooral Aziatisch, maar er hangt hier en daar ook een zweem van exotica overheen, en vaag Zuid-Amerikaanse, Arabische en Caraïbische invloeden (en zelfs UK garage), vooral in de ritmes. En onvermijdelijk ook iets van New Age en, alas, fusion: zwoele solo’s op namaak-piano’s en genoodle (sic) op een ‘funky’ computer-bas. De nummers zijn druk, veel, vol en snel, de muziek tomeloos en meer dan een uur van niet aflatende springerige energie maakt de plaat een hele zit. Toegegeven, dit is niet helemaal mijn muzikale wereld (en dan druk ik me voorzichtig uit), dus ik sluit niet uit dat ik eerder afhaak dan liefhebbers van het genre, wat dat ook moge zijn. Fan of niet, Reliqs energie en drive zijn indrukwekkend. Zijn vorige lp, ‘Metatropics’ beschreef hij zelf, zonder ironie, als een ‘nieuw type tropische muziek te midden van wereldwijde klimaatverandering’. Ook Life Prismic loopt over van optimisme. Reliq heeft zin in de toekomst overduidelijk.

tekst:
Maarten Schermer
beeld:
Reliq_Life_Prismic
geplaatst:
vr 28 jul 2017

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!