Let’s Dance

Per Oddvar Johansen heeft lang gewacht om voor het voetlicht te treden. De Noorse drummer is al tientallen jaren druk bezig. Hij speelt onder meer met het Christian Wallumrød en Trygve Seim, en is een van de oprichtende leden van The Source (ECM). Voor zijn persoonlijke debuut vroeg hij pianist Helge Lien en saxofonist Torben Snekkestad ten dans. Zelf speelt hij niet alleen drums, maar ook percussie en elektronica, gitaar, vibrafoon en zelfs violen. Dat laatste bijvoorbeeld op het etherische ‘Flying’, een warrige wolk van elektronica, drums, violen en god weet wat nog meer. Het album begint met een mooi, hedendaags stuk. Het heeft niet de weidsheid van de noordermuziek, maar wel een nuchtere schoonheid waarin sopraansaxofoon en piano afwisselend het voortouw nemen. Het tweede nummer, ‘No. 7’, gaat nog meer de richting van de moderne jazz op. In het middenstuk gebeurt er wat anders ‘Forest Flower’ is een open, minimaal klankspel, Johansen blijft in deze improvisatie in de luwte. Meteen erna komt het rijkgevulde ‘Flying’. ‘Panorama’ sluit opnieuw aan bij het begin van het album, met een open compositie en de harmonie die we kennen van hedendaagse jazzstukken. De ingetogen sfeer slaat helemaal om met ‘Uluru (For Anette)’, een liedjesachtig stuk met de vrolijke chaos van een akoestische opname. Na een subtiel, abstract stuk, waarin ook de fijne viool weer een hoofdrol speelt, kabbelt het album verder naar meer concrete en pure jazzsongs. ‘Let’s Dance’ is een ongewoon album geworden, met uiteenlopende sferen. Niettemin heeft Per Oddvar Johansen een mooie plaat afgeleverd die nog een hele poos verder zal rijpen in de platenkast.

tekst:
Sanne Huysmans
beeld:
Per_Oddvar_Johanse_Lets_Dance
geplaatst:
za 15 dec 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!