Vorige zomer hebben we ons L’uvre Électronique van Luc Ferrari aangeschaft. Een lijvig document van tien cds die een goed overzicht geven van de man zijn leven en werk. De gentleman Luc Ferrari mag samen met zijn muzikale leermeesters Edgard Varèse, Pierre Schaefer en Pierre Henry tot één van de grondleggers van de musique concrète worden gerekend. Vooral de introductie van tape-experimenten en het gebruik van omgevingsgeluid betekenden een revolutie binnen de wereld van de moderne muziek. Niet onterecht vroegen we ons af wat Les Arythmiques na L’uvre Électronique nog kon toevoegen aan de omvangrijke catalogus van de man. De hoesnotas van de hand van David Grubbs brachten gelukkig opheldering. Les Arythmiques is namelijk het laatste stuk van Ferrari. In de zomer van 2003 werd Ferrari met hartklachten opgenomen in het ziekenhuis en het is deze opname die de basis vormde voor Les Arythmiques. Ferrari wist dat hij nooit meer echt zou herstellen en maakte van Les Arythmiques, twee jaar voor zijn overlijden, zijn muzikaal testament. Fit en gezond van geest is Les Arythmiques geen laatste krampachtige stuiptrekking, maar veeleer de ultieme krachttoer van een grootmeester buiten categorie die hier alle registers opentrekt. Hij gebruikt op Les Arythmiques omgevingsgeluiden die hij in het hospitaal oppikte, maar ging ook op zoek naar ‘vergeten geluiden’, klanken die hij ooit gehoord had, maar lang vergeten was. Les Arythmiques is een toonbeeld van integriteit en het waardige afscheid van een pionier zonder gelijke.