Deze piepende kreeft is het alter ego van de Franstalige Belg Laurent Delforge die een kleine twee jaar geleden al hoge ogen gooide met zijn ‘Will-O’-The-Wisp’ ep bij het Brusselse Vlek label. Op deze vervolg-ep ‘Killing Eleven’ wordt de lat nog wat hoger gelegd en heeft hij zijn klanken kunnen verfijnen. Dat is zeker te horen in opener ‘Apertura: Chewing The Peptine’ waar straffe beats ons om de oren slaan; en in de vervolgtrack ‘Oblivion’ gonzen krachtig klakkende, oneven beats op een bedje van soul samples à la Madlib door de ruimte. Het hobbelige ‘The Monster Swim’ ligt dan lichtjes in de gedreven lijn van Amon Tobin met oneven beats en flinke weergalm. De track ‘Fukera’ volgt hetzelfde pad van gesamplede soul en funk, gestoken in Aziatische sferen met melodieuze xylofoon vibraties die de geest van Flying Lotus oproepen. Omdraaien naar de B kant, waar de titelsong van wal steekt met de signatuur van oneven beats met een scheurende R&B funkgitaar uit vervlogen tijden tegen een achtergrond melancholische stemmen en effecten. ‘The Black Rhythm’ is andere sterke track waarin kabbelende beats stapvoets in elkaar overlopen, aangevuld door vertraagde stemmen, een harmonieus achtergrondkoor en een verwrongen steeldrum melodie. In ‘Sky Dance Sugar Babes’ gaat het tempo sterk omhoog met allerlei snelle beats, verdraaide synthmelodieën en een brei aan soulsamples. Met ‘Farewell Lullaby’ komt er een kort en krakerig einde in een funky krautrocksfeer met dromerige synthesizertonen. Dat het geheel na slechts een dik half uur ten einde draait, is het enige minpuntje aan deze plaat, maar goede klanken met mate verteren in dit digitale tijdperk van muzikale overlading is geen straf. Opnieuw een knap stukje vernieuwende elektronische muziek uit eigen streken op een jong label.