In 2005 liet Björk aan de wereld weten dat het nummer Cold Cream van de Duitse Koerd Namosh haar favoriete nummer van dat jaar was. Na Keep It For Later beluisterd te hebben, kunnen we dat wel begrijpen. Namosh flirt net als de Ijslandse met de grens tussen avant-garde en popmuziek, zonder ooit resoluut te kiezen voor het experiment. Het blijven liedjes, ook al zou je schoonbroer, die fan is van James Blunt, hier wellicht nachtmerries van krijgen. Zijn muziek klinkt vooral erg nihilistisch in onze oren. Elektronica dient als koude basis, waarover de teksten dan gezongen, of eerder gedeclameerd, worden. Neem daarbij de repetitieve teksten en het monotone gezang, en we komen uit bij de jaren 1980. In vergelijking met het oudere repertoire lijken de nieuwe songs wel minder dansbaar. Beats ontbreken zo goed als helemaal, wat toch een beetje vreemd is voor iemand die een stevige livereputatie in elektronicastad Berlijn heeft opgebouwd. Waar een song als Cold Cream nog enigszins tot beweging had kunnen aanzetten, lijkt Keep It For Later meer op Namoshs elektronische singer-songwriterplaat, al dekt die term niet helemaal de lading.