Diskrepant, beter bekend als het vehikel van de Zweed Per Ahlund, is niet echt productief. Eerder verscheen een split met Des Esseintes en de plaat 33-12. Kwaliteit boven kwantiteit dus. Ahlund zet op zijn nieuwe boreling, waar hij twee jaar aan heeft gewerkt, de lijn door van zijn vorige album. Dat betekent minder noise dan bij zijn debuut maar wel uiterst donkere klanklandschappen, opgewekt met digitale en analoge apparatuur, aangevuld met gevonden geluiden en een groot peloton aan geluidseffecten. De drie lange nummers, samen iets meer dan veertig minuten, bevatten daarenboven een intensief gebruik van loops, die door hun inventief gebruik de sfeer van een ochtendlijk spookhuis oproepen. Qua sfeer doet Into Sleep een beetje denken aan het kleine meesterwerkje Journey Through A Body van Throbbing Gristle, de meesters inzake het creëren van bevreemdende, donkere geluidsreizen. Luister hun nieuwe plaat Part Two: The Endless Not om te horen dat de oude meesters het nog niet zijn verleerd. Diskrepants Into Sleep maakt trouwens zijn titel meer dan waar. De van koorts ongelooflijk lastige peuter die hier lag te puffen, verdween halfweg dit schijfje naar dromenland, alwaar het met deze soundtrack aangenaam toeven bleek. Of hoe een allicht niet als kinderplaat bedoelde cd toch onvermoede extra kwaliteiten in zich blijkt te hebben.