Tank flink wat benzine in de auto en druk het gaspedaal maar stevig in. Sasquatch brengt op haar derde album lekker vunzige en stampende rock-n-roll die de perfecte soundtrack vormt voor een autorit langs stoffige wegen onder een brandende middagzon. De sound en spirit van groepen als Monster Magnet en Kyuss zijn nooit ver weg, maar dat is allesbehalve een domper op de feestvreugde. De twaalf songs klinken vertrouwd in de oren, maar door het muzikale vakmanschap en de loodzware productie steekt het album ruim uit boven de middelmaat. Toch kunnen we de loftrompet niet al te lang steken, want na de spetterende opener Get Out Of Here en het sleazy Took Me Away blijft het even wachten op een volgend hoogtepunt. Het wat matte tempo van sommige nummers en het gebrek aan variatie in de zanglijnen zijn de spelbrekers van dienst. Daar kunnen ook de sporadische enthousiaste gitaarsolos die er best mogen zijn weinig aan veranderen. Net voordat onze wagen dreigt vast te rijden in het mulle zand, vuren de heren het snelle bluesrocknummer Walkin Shoes af. Een dijk van een nummer, met een vette knipoog naar oude helden als ZZ Top en Status Quo. Het daaropvolgende New Disguise combineert op een eigenzinnige manier akoestisch gitaarwerk met bluesrock, maar af en toe botst dit meer dan dat het klinkt. Daarna gaan we opnieuw de tragere stonertour op, om met No More Time een laatste keer goed wakker te schieten zodat we net niet het spoor bijster raken. De Amerikanen hebben gelukkig een gezonde ambitie die voor de toekomst het beste doet vermoeden. Hoewel, door met de chronologische titels van je albums te verwijzen naar Led Zeppelin, dreigt het risico dat de vierde plaat nooit het meesterwerk zal worden waar iedereen op hoopt.