Voor wie niet te moeilijk doet over lange periodes van inactiviteit en ingrijpende ledenwissels, bestaat dit project rond Maurizio Fasolo al meer dan dertig jaar. Met een spreidstand tussen EBM en industriële invloeden, had Pankow in vaderland Italië weinig nodig om snel marktleider te worden. Elders in Europa bleef het een naam in de kantlijn wegens de harde concurrentie van Front 242 en andere groepen. Liefhebbers van harde elektronica kunnen wel minstens één album opnoemen, maar dan gaat het bijna steeds om Freiheit Für Die Sklaven of Gisela, die allebei al uit de jaren 1980 dateren. Nadien vloog Pankow onder de radar. Daar wil men nu stormenderhand verandering in brengen met een nieuwe Belgische vocalist (Bram Declercq ex-NTRSN), en een remixcd met zeven tracks in een duivelse oplage van 666 exemplaren. Zowel tracks van het eerste uur (Das Wodkachaos) als nummers van een aangekondigd nieuw album krijgen een dansvloergerichte testosteronbehandeling (méér noise, méér beats, méér breaks) van geestesgenoten als Plastic Noise Experience, Binary Park en P-A-L. Met deze grondstoffen anno 2013 nog origineel uit de hoek trachten te komen, is onbegonnen werk, maar dat zal de traditioneel behoudsgezinde EMB-ers wellicht worst wezen. Wij noteren wel Extreme en het politiek geïnspireerde Dont Follow als het beste wat Pankow ons tot nu toe al gebracht heeft.