Het Australische Pond maakt al een jaar of vijf psychedelische rock in het straatje van Tame Impala. Dat is niet geheel verwonderlijk, omdat drie leden van Pond ook in Tame Impala spelen. Toch zit er een duidelijk verschil in de muziek van de twee bands. Waar Tame Imapala gestructureerd te werk gaat, is de muziek van Pond meer getekend vanuit de losse hand. De nummers op Hobo Rocket, alweer de vijfde plaat overigens, gaan alle kanten op. Opener ‘Whatever Happened to the Million Head Collide’ is door de nogal zeurderige stem van zanger Nick Allbrook die tegen het valse aan zit, even wennen. De progrock-achtige muziek maakt echter een hoop goed. Pond bevindt hier ergens tussen Genesis in overdrive en Devin Townsend in low gear. De humor van die laatste komt ook regelmatig terug bij Pond, in de vreemde wendingen die de nummers kunnen nemen en in de teksten, zoals in het aparte ‘Xanman’. ‘Giant Turtoise’ klinkt alsof de schildpad uit de wereld van Terry Pratchett het luchtledige van de kamer binnen komt gezweefd, op psychedelische rock die doet denken aan de beginperiode van Wolfmother. Het lijkt sowieso of Pond mosterd uit vele potjes heeft weten te verzamelen, want we horen ook veel Woods en zelfs Grandaddy terug in ‘Aloneaflameaflower’, waar de zang gelukkig wat milder is, zonder de scherpe irritante kantjes en dat vol staat met over elkaar tuimelende riedeltjes. Hobo Rocket is een aparte luisterervaring, omdat we aan de ene kant de nummers erg fijn vinden klinken en ze intrigeren, maar aan de andere kant irriteert de richtingloosheid van alles soms te veel. Een plaat voor af en toe, al was het maar omdat ze zoveel herinneringen aan andere goede bands oproept.