Veglia en Imvated vonden elkaar in Coarsebangor. Wie een beetje op de hoogte is van de andere projecten van deze onverlaten zoals R.O.T., Chimuser en Dirk Freenoise, heeft allicht een idee van wat hij hier mag verwachten: goeie Belgische prulnoise gefundeerd op een stevige dronebasis. Ontstemde gitaar, een hoop zelf in elkaar geknutselde of gevonden elektronische spulletjes en een zwaar vervormde stem scheppen een sfeer die van ver soms een beetje doet denken aan Double Leopards of Family Underground. Straffe plaat die doet uitkijken naar meer. Nu we het toch over Coarsebangor hebben: Laurent Cartuyvels is solo al een tijdje actief als Kobolten, en op Max zijn een hoop opnames verzameld vol overstuurde gierende drones die soms als een kapotte stofzuiger klinken: dit is waar het echte werk begint. Deadbird slaat al dat lo-fi gedoe meteen maar over en op deze verassend helder klinkende opnames zoekt de Amerikaan uit de Collective Jyrk scene (zie ook bands als D Yellow Swans) het vooral in de richting experimentele noise. Twee lange tracks waarin het mij enigszins onduidelijk is in hoeverre de dingen uitgewerkt of geïmproviseerd werden, maar vast staat in elk geval dat Deadbirds verbeeldingskracht met effectenbakjes groot genoeg is om ons te begeleiden op een afwisselende maar grillige trip waarop slome riffs spiraalsgewijs opengereten worden door op hol geslagen ritmes of knetterende elektriciteit die het haar op onze armen omhoog doet rijzen.