Alle wegen leiden naar de elektronica. Of toch zoiets. Na een album voor het Duitse Grob, keurmerk voor Europese improv, werd geruime tijd niets meer vernomen van Ticklish. Dit album brengt het drietal terug tussen de levenden en kietelt onze verwachtingen op een bijzonder plezierige manier. Phil Durrant is van opleiding violist en in die hoedanigheid vooral bekend door zijn samenwerking met gitarist John Russell en saxofonist John Butcher. Recent dook hij op in de hard-improv van Lunge of het elektronisch enesemble MIMEO, nu voornamelijk met de hulp van elektronische hulpmiddelen. Kev Hopper verwierf een zekere cultstatus als bassist bij Stump, een bijzonder idiosyncratisch, haast Beefheartiaans Brits rockgroepje uit de jaren tachtig. Naast schilderen houdt ook hij zich bezig met laptop. Videoperformer Rob Flint vult aan met abstracte kleurenvisualisaties waarvan enkele staaltjes als extra zijn bijgevoegd. Dit is fijnmazige multimedia-elektronica die zich situeert tussen meer klassieke IDM, cerebrale microhouse en Duitse labels als bv. Scape. Geluiden worden niet geleend maar komen uitsluitend uit eigen koker. Structuren zijn niet apert aanwezig, de computergestuurde pruttels en klikjes laten voldoende speelruimte voor onze fantasie. Naam en titels zijn proeven van Britse onderkoelde humor, tracks als Fazool en Sorry State verleiden door een speelse vibe. Een meer dan overtuigend bewijs dat laptopperij geen steriele bezigheid hoeft te zijn.