Een bloemenkinderenband met een bloemenkinderenplaat voor andere bloemenkinderen; Edward Sharpe en zijn magnetische nullen zijn in de heilige overtuiging dat het eeuwig 1969 is en we allemaal óf in Woodstock óf in San Francisco willen leven. Een enkele keer doen ze dat op de bombastische wijze van Arcade Fire, maar over het algemeen wekt de band de indruk dat je als luisteraar in een hippie-commune terecht bent gekomen. In een mix van country, folk, politieke boodschappen en een warm samen-zijn-samen-doen gevoel gaat de band door in de lijn van ‘Up From Below’ uit 2009. Vond je dat een fijne indiefolk plaat, ondanks de hocus pocus commune cultus, dan vind je dit een fijne indiefolk plaat, ondanks de hippiedepippie commune cultus sfeer.