Sloom, langzaam, duister en eenzaam. Met Held moest Holy Other bewijzen meer te zijn dan een eendagsvlieg. Het feit dat hij platen releaset bij Tri Angle had al duidelijk genoeg kunnen zijn. Held is het logische vervolg op zijn eerst ep With U. Het verhaalt verder over de liefde, maar naar het succes van zijn liefdesleven – net als zijn identiteit – heb je het raden. Het klinkt droevig en mistroostig. Held klinkt als het einde der tijden, het gemis en de tranen. Holy Other doet het zonder duidelijke woorden. Flarden tekst worden her en der verknipt, gepitcht en ingezongen. Man versus vrouw, wanhoop versus nieuwe kansen. De bassen rollen onderhuids, de tranen slikken bijna zichzelf weg. Je zou jezelf bijna liefdesverdriet toewensen voor een alles oplossende snotterbui. Maar Held is meer dan de warme knuffel die eenzame harten ontbeert. Het is een subtiele verzameling van subbassen, bescheiden drones, doffe en diepe klanken waar het zonlicht geen vat op heeft. Holy Other reikt – net zoals zijn leeftijdgenoten – naar de hartritmes van RnB en benadert zijn songs als onbezongen emotionele (power)ballads. Af en toe zindert een rake new romantics jaren 1980-synthtoets. Holy Other houdt zich in terwijl de songs willen en mogen overdrijven. De tracks lopen over van passie en emoties. De muziek slaat, zalft en sputtert emoties. Held dringt binnen en klampt zich vast aan je bereidwillige aandacht. Meer dan wat de traanlustige How To Dress Well, Balam Acab en The XX ooit dreigen te doen. Holy Other is echt wel Held.