‘Head Carrier’ lijkt gemaakt door een band die graag de Pixies wil zijn. De bandnaam is hetzelfde, drie vierde van de bezetting komt overeen, en het geluid vertoont opvallende overeenkomsten. Maar nergens wordt het echt de Pixies, hoe goed de band z’n best doet. Kim Deal, de oorspronkelijke bassiste/zangeres, verliet in 2013 de in 2003 heropgerichte band en leek daarmee de kloten van de band meegenomen te hebben. Want ofschoon Black Francis zich soms nog krijsend door merkwaardige nummers werkt, is de dynamiek weg. Die afwisseling tussen hard en zacht, melodieus en snijdend, maakte de band zo bijzonder en invloedrijk; zie bijvoorbeeld de sporen daarvan bij navolger Nirvana. Wat op ‘Head Carrier’ gepresenteerd wordt, mist die dynamiek. ‘Baal’s Back’ en ‘Um Chagga Lagga’ laten respectievelijk een krijsende Black Francis en een Pixies in excentrieke modus horen, maar blijven te erg in het geluid hangen – de finesse van vergelijkbare nummers als ‘Broken Face’ en ‘Debaser’ ontbreken. Pijnlijk wordt het als ‘All I Think About Now’ – gezongen door nieuwe bassiste/zangeres Paz Lenchantin – wel heel erg naar zelfplagiaat riekt: het nummer is een doorslagje van ‘Where is My Mind’. Lenchantins basspel is bovendien bij lange na niet zo interessant als dat van haar voorgangster. ‘Head Carrier’ heeft z’n momenten – zoals het lieve, melodieuze ‘Might As Well Be Gone’ en het prettige ‘Tenement Song’ – maar laat meestal een tweederangs Pixies horen. Wij gaan ‘Surfer Rosa’ weer eens draaien.
