Voor een grote schare hippe elektronische danceliefhebbers moet Nieuw-Zeeland na Kalmukkië zowat de grootste blinde vlek zijn op hun wereldkaart. Tijd om daarin verandering te brengen, dacht Chris Tubbs en meteen pakte hij zijn koffers, Londen verlatend. Na aldaar zeven jaar te hebben doorgebracht als dj, vond hij het welletjes geweest en besloot zijn leven verder te zetten aan de achterkant van de aarde. Aan het resultaat van ‘Good Days Better Nights’ te oordelen, smokkelde Tubbs vooral veel Europees vinyl mee als souvenir. Enkele instrumentale nummers op het album, zoals b.v. ‘It’s Love’, doen met hun dub-georiënteerde ritmes en spaarzame akkoorden denken aan de werkwijze van Tosca. Inspiratie voor het van zanglijnen voorziene ‘I Feel’ – met de breekbare stem van Miss La – kwam spontaan naar boven na een plaatje van Slow Train te hebben opgelegd. Uitspringer is ongetwijfeld ‘Five Day Night’, dat dankzij sfeervolle housevocals van een zekere Dallas zo’n heerlijk ouderwetse feeling genereert. Het goede nieuws van dit alles is dat ‘Good Days Better Nights’ een coherent album geworden is. Helaas moeten we ook de kanttekening maken dat Tubbs nog verder op zoek moet gaan naar een typerend eigen geluid, een originele invalshoek. We gaan niet zoals de heren van Massive Attack uit ons dak van dit plaatje, maar willen wel ruiterlijk erkennen dat Tubbs groeipotentieel bezit.