We hebben soms een goed geheugen. We herinneren ons levendig de felle punkrockshow die Supersuckers gaven ergens in de jaren 1980 in Gent. De band maakte deel uit van een pakket, samen met Reverend Horton Heat en The Dwarves. Een mooie affiche van drie bands die elk op hun eigen manier een weg zochten doorheen de jaren en alle drie tegenwoordig nog steeds actief zijn, al is dat niet meer in de originele bezetting. Een jaar of zo later gingen we nog eens op stap voor Supersuckers, ergens in Brussel. Een lekkere punkrockshow kon en kan er altijd in. Wat een vergissing!. De vier, onder leiding van Eddie Spaghetti, verschenen in gelijke cowboypakjes, begonnen aan een setje country, inclusief synchrone danspasjes. Eerst dachten we dat ze ons voor de gek hielden, maar neen, ze meenden het serieus en deden het de hele uitermate vervelende set door. We waren behoorlijk ontgoocheld, al bracht het de eigenwijze bende veel centen en succes op. We hielden het voor bekeken, luisterden nog zelden naar hun vroege platen en lieten hun nieuwe werk gewoon links liggen. Nu en dan hoorden we een verwaaid nummer, en vonden het, misschien omdat we zelf ook ouder worden, niet eens meer zo slecht. En dan is daar ‘Get The Hell’, met Spaghetti nog steeds aan het roer. Bloedbroeder en gitarist Dan Bolton, slechts twee jaar weg sinds het begin, is van de partij. Aangevuld met nieuwelingen Marty Chandler (gitaar) en Christopher Von Streicher (drums) zijn ze plots weer bij punkrock beland. Leuk is dat, zeker nu ze een kwarteeuw rock-‘n-roll vieren. Uit Tucson, Arizona komen ze, dus enige cowpunk is de band nooit vreemd geweest. ‘Get The Hell’ is niet zo overtuigend als de band was in zijn begindagen, maar wie houdt van punkrock met een injectie Kiss en AC/DC zal hier wel iets mee kunnen. Er staan zelfs een paar parels op, zoals het titelnummer en ‘Fuck Up’.