Je dreigt makkelijk de tel kwijt te raken met het aantal muzikale Puertoricaans/Texaanse broers Rodriguez Lopez. Dit keer gaat het niet om Omar van The Mars Volta of Rikardo, maar om Marfred op bas en Marcel op drums. Ach wat maakt het ook uit… Wat je krijgt, is een keihard groovende, psychedelische trip op het snijvlak van progrock, hardrock, spacefunk en jazzrock, vermengd met een flinke dot elektronica. De sfeer is niet meer zo beklemmend als op bijvoorbeeld de voorganger ‘Our Delicate Stranded Nightmare’ van drie jaar geleden, maar veel vrijer, opener en lichter. Nog steeds geen feestmuziek, maar toch. De twee gitaristen weten treffend een muur van alien-achtige gitaarklanken voort te brengen, en de drums en bas een moordend en hersenverwekend bombardement van ritme en puls. Over emotionele rollercoasters gesproken. Hier en daar wordt de intensiteit en complexheid bijna ondraaglijk, maar toch is er altijd wel weer de reddingsboei van een langzamere passage, of de mogelijkheid te ontsnappen in een wat meer duidelijker context al krijg je daar dan niet veel tijd voor. Even naar adem happen. Het indrukwekkende, verpletterende album vertoont op de cover trouwens al een waarschuwing met een mix van Jeroen Bosch, Rubik, Indiaanse en cartooneske tekeningen: pas op, vreemde stuf. En inderdaad.