G.U.

Geen moeite is Johan Geens (Venja) teveel om al onze zintuigen tegelijk onder te dompelen in zijn ruimtevaartkundig concept. De gelimiteerde (driehonderd stuks) cd huist in een dvd-verpakking met een poster (Apollo 11), en de gimmick zit in een bijgeleverd 3D brilletje waardoor we een maanbodem met dieptezicht kunnen bewonderen. De ervaren lezer kan er meteen ook de onvermijdelijke geluiden bij fantaseren: kosmische ambient met hier en daar een NASA lancering-sample in de stijl van AreciboBrian Eno’s ‘Apollo’ of het Delerium tweeluik ‘Spheres’. Zo heb je alvast een halve indruk, want Galactic Underground zweeft ook door (niet onaangename) industriële nevelen. Bovendien wordt onder andere samengewerkt met etnisch percussionist en dreunmeester Robert Rich(bekend van zijn slaapconcerten), en de Poolse zangeres Roksana Vikaluk, die tweemaal voor Dead Can Dance aha-ervaringen zorgt. Alles tezamen geen onaardig en bij momenten verrassend debuut, al is deze kosmonaut evenmin vies van enkele genreclichés. Pianist Pieter Vermeyen brengt ons terug naar de ambient landschappen op Aarde, ergens ter hoogte van Groenland. Daarbij is zijn doel onbescheiden: hij wil ons namelijk een geluksgevoel bezorgen. Het zal wel met persoonlijke constructiefouten te maken hebben, maar deze mix van bewerkte veldopnames en melancholische pianomuziek, maakt ons eerder zwaarmoedig. We voelen ons gesterkt in deze theorie omdat ‘Hygge’ aan een overledene is opgedragen, en de weinig wervende hoes ook al op een rouwkaartje lijkt. Ongelukkig of niet, wanneer de minimalistische bouwsteentjes van Vermeyen perfect samenvallen, (natuurgeluiden, een Deense stemsample en eenvoudige pianoklanken), is zijn muziek bijzonder krachtig. Op zoek naar vergelijkingsmateriaal, flitsen Hilmar Örn Hilmarsson en Michael Cashmore door ons hoofd. Het zou ons dus zeker niet verbazen als de naam Pieter Vermeyen vroeg of laat op een soundtrack opduikt. Ook al omdat deze Antwerpenaar zijn blik steevast Noordwaarts richt (hij debuteerde in 2016 met een concept-cd over de Inuit), is deze gelimiteerde (driehonderd exemplaren) cd een ongewone maar waardvolle aanvulling in de langzaam maar zeker uitdeinende catalogus Belgian NeuMusik.

tekst:
Peter Vercauteren
beeld:
GalacticUndergroun_GU
geplaatst:
vr 30 aug 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!