Soms gaat een mens sneller over tot het toegeven van fouten. Bijvoorbeeld wanneer je langs een negentienjarige schoonheid zit die net geweldig voor je heeft gekookt. De Gonzolezer herinnert zich wel dat dit ex-elfje een voorkeur voor progressive heeft. Dus fluisterde ik al na de tweede wijnfles dat – inderdaad – John Digweed pas via Fabric een waanzinnig goede mix leverde. Meer nog, ging ik onversaagd verder, Sasha deed recent hetzelfde voor Global Underground en hoewel ik aanvankelijk grote twijfels had, is ook dit een staaltje onvervalst vakmanschap. Een knuffel werd mijn deel. Ik beken mijn eerdere vooroordelen en heb mijn beeld van beide deejays bijgeschaafd. Zullen we een dansje doen? Muziek brengt mensen dichter bij elkaar, jaja. Daarna tripten we anderhalf uur op deze Fundacion NYC, een strakke mixcompilatie met enkele beklijvende tracks, vol re-edits door Sasha zelve. De man heeft hier lang aan geknutseld en het resultaat is ronduit verbluffend, ook als men het genre niet echt genegen is. De diverse playlist bevat onder meer Swayzak, Playgroup, Freeform Five, M83 (Superpitcher remix) en een bewerking van Beanfields Tides door Carl Craig. Adembenemend zijn de twee verschillende versies van Nothing (James Holden), die Sasha door elkaar mengt; de break is zo ijl dat je verlangt naar een ruimtepak. De track 99 and a half is dan weer een bijzondere samenwerking tussen Phonique en zanger/ producer Alexander East uit Philadelphia, in een Parijse mix van I:Cube. Opvallend is toch dat vele tracks in een lange, dikwijls bijzonder epische versie te horen zijn en de mix gevarieerde vocaalstijlen laat horen, zodat het progressive genre blijft doorsluimeren – zonder echt te irriteren. Uiteraard dien ik me er nu nog van te vergewissen dat Sasha dit soort dingen ook in een club aandurft, maar ik wil nu al gerust tonen dat we bij Gonzo heel open kunnen zijn: Sasha verrast hier in positieve zin. Hij bracht bovendien oude geliefden weer bij elkaar. Ah!