Function Collapse

Het leek er lange tijd op dat ‘Disorder Of Roots’ uit 2012 het laatste album zou zijn van Fear Falls Burning. Dirk Serries leek (alweer) andere wegen te zijn ingeslagen. Van de ritmische en soms vulkanische gitaardrones van Fear Falls Burning (opnieuw) naar verstild minimalisme. Onder eigen naam met de ‘Microphonics’-reeks bijvoorbeeld. Maar Serries is de voorbij jaren vooral de onderste regionen van de jazz gaan exploreren, meer bepaald die van de improvisatie en de vrije vorm. Naar eigen zeggen is de freejazz het laatste echte punkbastion omdat alleen dáár geen grenzen worden gevolgd noch plat getreden paden worden bewandeld. De projecten zijn talrijk en vaak wisselend van samenstelling. Colin Webster, John Dikeman of Otto Kokke en René Aquarius van Dead Neanderthals: het zijn maar enkele van de vele namen die frequent opduiken. Daarnaast gaat het er bij momenten ook nog steeds heavy aan toe met Yodok III. En nu is er een nieuwe incarnatie van Fear Falls Burning dus. De Engelse saxofonist is opnieuw van de partij; net als de Zweedse drummer Tim Bertilsson (Switchblade). ‘Function Collapse’, dat voorlopig enkel op vinyl te krijgen is, werd live en dus per definitie bij Serries geïmproviseerd opgenomen. Het is een vingeroefening in een soort onderdrukte agressie; een onderhuidse dreiging volstrekt gesublimeerd in een dynamisch spel van ruimte en stilte. Er is de signatuuraanpak: een zorgvuldige opbouw van een muur van kruimelige drones, waarbij, zoals altijd, veel geduld aan de dag wordt gelegd. Het trio neemt zijn tijd; en vraagt dit bijgevolg ook van de luisteraar. De tenorsax van Webster scheurt door de gitaardrones, maar even goed wordt met (soms letterlijk) ingehouden adem langzaam naar een eruptieve climax toegewerkt. De drums van Bertilsson dreigen en rommelen voortdurend, maar bijten niet. Dat zorgt voor een aantrekkelijke kilte, die op een of andere manier Serries’ verleden in de industriële muziek verraadt. Tot een échte uitbarsting komt het namelijk nooit; en daarin schuilt precies de kracht van deze lp. Het rommelt en dreigt voortdurend, maar het onweer drijft voorbij. Intrigerend album dat op een volstrekt natuurlijk manier een brug weet te slaan tussen drones en freejazz.

tekst:
Serge De Pauw
beeld:
FearFallsBurning_FunctionCollapse
geplaatst:
di 15 feb 2022

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!