Het is al een flinke tijd geleden dat de Berlijnse muzikant en producer Hanno Leichtmann iets leverde met zijn solo-project Static. Hoewel, solo: voor zijn nieuweling Freedom of Noise heeft Leichtmann mensen als Clare Cooper (harp), Kassian Troyer (prepared gitaar), Axel Dörner (trompet) en Tobias Delius (saxofoon) opgetrommeld. Wat hij met hen en nog een aantal anderen heeft gebrouwen is een soort intelligente, breed georiënteerde elektropop, met een prettig gevoel van vrijheid. De muziek is over het algemeen tamelijk vol, opgebouwd uit loops van klanken, stemmen en samples van muziekfragmenten. Over een basis van loops en elektronische percussie worden uiteenlopende instrumentale bijdragen gelegd en talloze geluiden schijnbaar willekeurig uitgestrooid. Zo hoor je in Stubby Fingers onder andere een elektronisch percussieve basis, een heen en weer gespoeld stemfragment (de titel van het nummer) en een trompetje. Een basis van elektronische bliebjes, diverse samplefragmenten en rondfladderend geluid klinken bijvoorbeeld in The Heimlich Manoeuvre. Na verloop van tijd komen daar subtiel, niet al te nadrukkelijk, een gesamplede sirene en een scratchgeluid doorheen. Fraai is ook Collage, Holz, Papier waarin zwevende elektronicalijnen een samenspel aangaan met een melodie op harp, een melancholisch trompetgeluid en verschillende willekeurig opdoemende klanken die niet altijd zijn thuis te brengen. In een aantal nummers wordt gezongen. Ondanks de veelheid aan klanken is de overheersende sfeer een relaxte. Tarwater en Piano Magic dagen in de herinnering op. In sfeer, in de afwisseling van instrumentaal en zang, in de composities die slim in elkaar steken. In hun volheid hier nog een rinkeltje, daar nog een Fender Rhodes en gelaagdheid klinkt alles eenvoudig, ingetogen, niet breedsprakerig of orkestraal. Het klinkt, in plaats van doodgecomponeerd en geproduceerd, als, ja, vrijheid in geluid. Heerlijk, voor zowel terloopse als intensieve beluistering. En herhaalde luisterbeurten.