Op zijn zevende album verkent Amon Tobin nieuwe paden. Zijn werk is gebaseerd op het omvormen van geluiden tot muziek (albumtitels als ‘Supermodified’ en ‘Permutation’ spreken voor zich). Op zijn vorige albums beperkte hij zich daarvoor tot het samplen van andermans platen, maar voor ‘Foley Room’, de studio waar de geluidseffecten voor films worden opgenomen, trok Tobin de wereld in, op zoek naar de perfecte omgevingsgeluiden om beats van te maken. Machines en robots bleken een logische bron wegens hun ritmische werking, maar hij kwam met zijn opnameapparatuur bijvoorbeeld ook in de nachtverblijven van een safaripark (‘Big Furry Head’). Zelfs grasetende mieren zijn op dit album verwerkt tot gespierde beats. Het is niet altijd duidelijk wat nu precies in ieder nummer door de sampler is gehaald, maar een titel als ‘Kitchen Sink’ spreekt uiteraard voor zich, zeker als je de bijhorende muziek hoort. Tobin staat erop dat het geen conceptplaat is en dat hij zeker het warme water niet heeft uitgevonden (musique-concrete is een referentie); hij wou alleen zijn horizon verbreden en zoveel mogelijk met geluid experimenteren. Een en ander wordt trouwens uitvoerig uit de doeken gedaan op de bijgevoegde dvd. Ook muzikanten maken geluid natuurlijk. In het openingsnummer ‘Bloodstone’ klinkt het befaamde Kronos Quartet heel Slavisch; het nummer had zo op Tobins soundtrack van de gruwelijk gestoorde maar briljante Hongaarse film ‘Taxidermia’ kunnen staan. De muziek klinkt inderdaad opnieuw heel filmisch en sluit daarom perfect aan bij zijn vroegere werk. Al lijkt hij een tweede adem gevonden te hebben na het weinig vernieuwende ‘Out From Out Where’ en de licht teleurstellende ‘Chaos Theory’-soundtrack. Het rustige ‘Horsefish’, met harp- en gitaarklanken, is zeker een hoogtepunt in zijn oeuvre. Bij het titelnummer kan ik me visueel de ‘Monkey Drummer’ van Aphex Twin en Chris Cunningham voorstellen, maar dan met een hoger jazzgehalte. ‘Esthers’ en ‘Always’ zijn de bommen die tijdens concerten de zaal zullen doen ontploffen. Amon Tobin maakt platen die je aandacht volledig opeisen. Wie opnieuw bereid is ervoor te gaan zitten en een donkere trip te nemen, zal er zeker van genieten. Eindelijk weer een goede Tobin.
