Als debuterende band uit de Lage Landen een kopstoot van een plaat uitbrengen. Velen is het niet gegeven. Maar dat is wel waar het Groningse Wolvon in slaagt. Het trio had eerder al twee 7inches uitgebracht en een stevige live-reputatie. De energie en het spelplezier die de band daar tentoonspreidt is nu ook gevangen op deze eerste plaat. En ja, plaat mag u letterlijk nemen. Want dit debuut is fysiek enkel op vinyl te verkrijgen. Downloaden kan altijd via bandcamp. De gruizige aftrap wordt gegeven door Sorry For The Delay (niet nodig om jullie te excuseren, jongens). Een gitaar piept en kraakt. De drum valt in en meteen zijn we terug in de noiserock van de jaren 1990. Een muzikaal universum waar wij wel eens met graagte ronddwalen. De, konden we onlangs zelf vaststellen, nog altijd in optima forma verkerende Steve Albini en zijn kompanen van Shellac zouden tevreden mee knikken. In nummers als Unicorny golven de gitaren heen en weer tussen wild gespannen en rustig ingehouden. Rustpunten die de kracht van de uitbarstingen nog versterken. Een muzikale truc die ze ook toepassen in het even sterke Heliotropics. Hoogtepunt van de plaat en meteen ook langste nummer is ‘Slow Death’. De trage, slepende opbouw komt naar het einde toe finaal tot uitbarsting. Geen nummer om in tv-shows in één minuut af te jakkeren. Muziek gekenmerkt door weerbarstigheid en eigenzinnigheid. Soms moet het gewoon niets meer zijn om ons tevreden te stemmen.