Of je Former Ghosts mag scharen onder de (her)nieuw(d)e trend van supergroepen zie ook Monsters Of Folk en Them Crooked Vultures? In bepaalde kringen ongetwijfeld wel. James Stewart (Xiu Xiu), Nika Roza (Zola Jesus) en Freddy Rupert (This Song Is A Mess But So Am I) zijn bij een select publiek muzikale helden. Zelf hebben we soms moeite met het al te pretentieuze karakter van hun soloprojecten Xiu Xiu kunnen we echt maar met mondjesmaat consumeren maar met dit gezamenlijke project maken ze muziek die opvallend verteerbaar is, of toch voor onze ietwat getrainde oren. Fleurs is nochtans alles behalve een luchtig tussendoortje. We worden ondergedompeld in een emotioneel bad minimalistische elektronicapoop. Indie synthpop lazen we ergens. Klopt op zich, al krijgen we daar dan meteen associaties voor dansbare feestmuziek bij, en dat is het nu ook weer niet. Joy Division duikt in tal van besprekingen op als referentie, maar wij moeten eerder denken eerder aan een versie op tranquilizers van indiegroepen als Sunset Rubdown en Frog Eyes. Toevallig favorieten van ons, dus dat kan alleen maar goed zijn. Rupert neemt in de meeste nummers de vocalen voor zijn rekening, maar erg indrukwekkend zijn vooral de nummers waar Rosa haar keel opentrekt, met als apotheose het doordrammende The Bull And The Ram. Wie de soundtrack zoekt voor bij zijn existentialistische crisis, kan hier beginnen.