Wat zou Flying Lotus roken alvorens hij aan het schrijven van zijn nummers begint? Plaat na plaat weet hij een haast absurde mix van muzikale genres tot een geestverruimende ervaring te smeden. Dat is op ‘Flamagra’ niet anders. Al tijdens het nog geen drie minuten durende openingsnummer ‘Heroes’ word je murw geslagen door zijn psychedelische tonen en het tempo waarmee hij ze afschiet. Na ‘You’re Dead’ (2014) stortte Ellison zich op het maken van de obscure horrorfilm ‘Kuso’ (2017), een ‘body horror’ over de bizarre nasleep van een aardbeving in Los Angeles. Niet enkel in Flying Lotus’ muziek blijkt chaos een belangrijk element te zijn. Als je naar zijn muziek luistert, ontkom je er niet aan om af en toe naar lucht te moeten happen. Op ‘Flamagrama’ duurt die snak naar adem maar liefst langer dan een uur. Funk, electro en hiphop voeren in tegenstelling tot ‘You’re Dead’ en ‘Until The Quiet Comes’ (2012) meer de boventoon dan jazz. Nog meer lijken zijn beats en muzikale collages op een kapot geslagen spiegel waarvan de scherven alle kanten op springen. Binnen die kolkende mix van geluiden is ook weer een bijzonder gezelschap aan gastartiesten bij elkaar gesprokkeld. Anderson.Paak, Solange, Little Dragon, Toro Y Moi en Thundercat voeren de hippe namen aan. Ook funklegende George Clinton komt voorbij en koning van de vage film, kunstenaar en muzikant David Lynch waagt zich aan gesproken woord in het met een hysterische bas geïnjecteerde nummer ‘Fire Is Coming’. Dat vuur laait het hele album lang, wat gas terug geven doet Flying Lotus nauwelijks. Af en toe is er tijd voor een roesje, zoals het benevelde nummer ‘Deppie Is Depressed’. Gelukkig maar, want anders was ruim een uur Flying Lotus mogelijk te veel van het goede geweest.
