Na een meer dan uitstekende release in 2005 (I Kill Everything) en een 7inch het jaar daarop (You Are What Eats You) op het ondertussen helaas ter ziele gegane Spectre waren we het spoor van Loss compleet uit het oog verloren. Verbazen mag dat niet want de Amerikaan Daniel J. Fox Jr. heeft er niet minder dan acht jaar over gedaan om met een opvolger te komen. Er is misschien wat minder directe noise en power electronics, en de sfeer (én de stem) ademt wat meer Skinny Puppy, maar verder blijft de donkere fusie van grauwe industriële soundscapes, emotionele intensiteit en een melodische en melancholische onderlaag nog steeds sterk overeind in een door overaanbod verziekt genre. Een andere referentie die Loss naast Gridlock en Synapscape zelf expliciet vermeldt, is Numb. Die Canadezen en meer bepaald hun meesterwerk Death On The Installment Plan heeft inderdaad een duidelijke stempel gedrukt op I Am But The Sum Of My Conditions. Plaat met een keurmerk dus.
Contagious Orgasm is al sinds 1987 een breed gerespecteerde naam in het experimentele elektronicamilieu. Prominent daarbij zijn de vele samenwerkingsverbanden. Zo koppelden de Japanners (met Hiroshi Hashimoto als voornaamste spil) hun wagentje onder andere aan dat van Bad Sector, Telepherique, Atrax Morgue en Brume. Ditmaal werd Dirk Geiger Contagious Orgasms wereld van (abstracte) ambient, electro en field recordings ingetrokken. Deze Duitser runt niet alleen zijn eigen label Raumklang Music (met daarop releases van onder meer Klangstabil), maar grossiert al jarenlang in eigen elektronicaproducties waarbij de nadruk grotendeels ligt op ambient, IDM en glitch. Fallen Empire laat zich niet makkelijk doorgronden omdat geluid en sfeer alle kanten op stuiteren. Dansen kan er bijvoorbeeld op Defeated Shadows, terwijl Jiyuu of Resitance zo op de soundtrack kunnen van een donkere thriller. Philipp Münch en P.A.L. sluiten ten slotte elk met een remix het album af.