Muziek die klinkt als het decennium waarin wij geboren werden. Het viertal Wolf People laaft zich volop aan de psychedelische rock van de jaren 1970. Na het ontstaan van de band in 2005 brachten ze eerst een reeks singles uit die later werden verzameld op het album Tidings. Die verzamelaar verscheen in 2010 net als hun debuut Steeple. Een jaar later zagen we de band ook meer dan een degelijk concert geven op die vermaledijde editie van Pukkelpop. Zij wel. Op deze nieuwe plaat Fain houden ze hun eerder uitgezette muzikale lijn aan. De band mixt blues, folk en psychedelische rock tot een geheel eigen klankenpallet. In dat pallet is een hoofdrol weggelegd voor de twee gitaristen van de band, Jack Sharp en Joh Hollick. Zij weven hun soms behoorlijk heavy riffs en gitaarlijnen op soms sublieme wijze in elkaar, zoals bijvoorbeeld in All Returns of When The Fire Is Dead In The Grate. Het daaropvolgende Athol is dan weer opgebouwd rond een uitwaaierende progrockende gitaarsolo. Afsluiter ‘NRR’ drijft dan weer op de zwaarste riff van de plaat en wordt voortgedreven door een pulserend ritme. Nee, Wolf People doet niets nieuws, maar ze brengen het wel goed. Meer dan gematigd tevreden zijn wij dan ook met deze nieuwe plaat. Terwijl wij de plaat nog eens een draaibeurt geven verbranden we nog een nieuwe portie wierook. Kwestie van helemaal in de juiste stemming te komen.