De krachtige elpeehoes van ‘F.C. Me Fecit’ straalt zoveel intimiteit uit, dat we even aarzelen alvorens ze open te maken. Zijn dit onze zaken wel? Gerustgesteld door de B.A.A.D.M. filosofie dat artwork en muziek één zijn, laten we ons inkapselen door een indrukwekkende driedelige kerkorgelcompositie van de Gentse pianist Frederik Croene. Een privaat optreden tijdens een huwelijksmis, inspireerde drie sacrale stukken, die naar evenveel stormachtige augustusdagen in 2015 verwijzen. Misschien wel een driedaags bindritueel van Hermann Nitsch, waar sommige dreunpassages in ’11 08 2015’ ons aan herinneren? Een eeuwenoud kerkorgel is hiertoe natuurlijk een perfect instrument omdat het alle mogelijke emoties breed laat vibreren. Van ingetogen drones, tot ijle romantiek en dreigende suspense, net als het leven zelf. Wiens levenskunst is duidelijk, want de titel verwijst naar een oude frase om kunstwerken te signeren. We vinden ook orgelklanken terug in de verbintenis tussen de steeds hipper wordende experimentele noise-act Sewer Election en Leda. Niet vies van een alias meer of minder, hebben beide protagonisten al eerder samengewerkt als Enhet För Fri Musik en Neutral. De gelimiteerde (‘CCC exemplaren’) lp ‘Maar’ lijkt ook een inkijk te bieden in een intiem ritueel, maar een eredienst is nu wel het laatste waar we aan denken. We horen gecontroleerde gitaar- en orgelfeedback, concrete geluiden en vervreemdende tapestemmen. Ondertussen staren we naar een versteend hondenkarkas uit Pompeï: zijn laatste daad lijkt het najagen van zijn eigen staart. De verwachte sonische vulkaanuitbarsting blijft uit, maar we prefereren toch de b-zijde omwille van de dreunende samenhang. Wel jammer voor de eeuwigheidswaarde, dat dit album niet in een gesloten groef met een aanzwellende orgelklank eindigt.
