Terwijl labelgenoot en bezieler Alva Noto alles uit de kast haalt om zijn geluid te verbreden en andere wegen opzoekt (zijn laatste wapenfeit is een samenwerking met Blixa Bargeld van Einstürzende Neubauten) lijkt Frank Bretschneider meer dan ooit de mogelijkheden van de Raster-Notonsound te verdiepen en te herontginnen. Bretschneider zweert nog steeds bij kale, mathematische post-techno. Op Exp krijgen we een collectie van vijfendertig korte nummers (het langste klokt onder de drie minuten af, het kortste nummer duurt amper een halve minuut). Bretschneider beweerde ooit dat lange intros leuk zijn voor concerten, maar op plaat de vaart uit het geheel halen. Een theorie die kan kloppen want de korte opeenvolging van nummers, vaak pure spielerei of geluidsexperimenten, zorgt ervoor dat het tempo hoog ligt en een dam opgooit tegen de verveling. Bretschneider zal nooit dezelfde aanhang hebben als zijn labelgenoot Alva Noto (niet in het minst omdat bij de stugge Duitser de welbespraaktheid en charme van Alva Noto ontbreekt) maar hij bewijst hier opnieuw dat hij een van de protagonisten en bezielers is van Raster-Noton.