De grote vissen zijn het zat op het droge en in navolging van Pixies en Dinosaur Jr. duiken nu ook de mindere goden van The Posies terug het aangename publiciteitswater in. Alhoewel, The Posies hadden het maar moeilijk om bij elkaar weg te blijven. Ze brachten een livealbum uit, een cd-box en een greatest hits en na hun laatste studioalbum, Succes, is dit de definitieve comeback van een powerpop-instituut. Roergangers Ken Stringfellow en John Auer besluiten hun relatieve cultstatus te demystificeren en gaan op Every Kind of Light weer vrolijk verder waar ze op Succes gebleven waren. En dat is nauwelijks spannend te noemen, of vernieuwend, vooruitstrevend of zinnenprikkelend. Daar staan kleine wondertjes tegenover als de diepte van de eenvoudige melodieën die keer op keer iets nieuws prijsgeven en de zoete samenzang die zo harmonieus in evenwicht is dat een glimlach bij de terugkeer van The Posies toch moeilijk te onderdrukken is. De foute grunge-funk (?) van Its Great to Be Here Again is ze vergeven wanneer de Beatles-achtige pop van Conversations het overneemt. En als ze dan toch proberen een nieuwe weg in te slaan zoals op het eclectische I Finally Found a Jungle I Like!!! blijkt maar weer eens dat The Posies er goed aan doen het midden van de weg aan te houden. Gelukkig ligt er op Every Kind of Light na elke misstap een pareltje verborgen en daarmee redden de fans zich wel de komende tijd.