Ovtrenoir is een nieuwe naam in het hardere postmetalsegment, al zijn de meeste leden van het kwartet geen echte onbekenden meer. Zanger William Lacalmontie heeft al enige faam als fotograaf en filmmaker (voor onder meer Amenra en Godflesh) en gitarist Dehn Sora maakt al een tijdje uitermate intrigerend werk als Treha Sektori, in samenwerking met onder meer Barst. Drummer Julien Taubregas zat bij The Great Divide en bassiste Angeline Seguelas zal het ongetwijfeld ook niet bij dit project houden. Het kwartet maakt muziek die helemaal in de sfeer zit van Amenra en Neurosis, gelukkig zonder echt als een kopie te klinken. De vijf nummers op een half uur, Ovtrenoir ziet deze cd als een ep, hakken er goed in, zitten degelijk in elkaar en zullen fans van voornoemde bands zeker kunnen plezieren. Zelf missen we eigenlijk een beetje een eigen invalshoek, een tikje meer originaliteit. We vinden de nummers best leuk, maar worden geen moment echt omver geblazen. Consouling was trouwens alweer jarig, waardoor het tijd werd voor een volgende split. Telkens krijgen twee bands carte blanche voor een samenwerking. Eerder was dit het geval met Alkerdeel met Gnaw Their Tongues en Hemelbestormer met Vanessa van Basten. Het hoeft dus niet echt bij elkaar te passen. Het mag botsen. Experimenteren en er onderling iets van maken wordt aangemoedigd. Deze keer snappen we echter niet goed wat beide bands willen. Viscera beukt er gretig op los, postmetalgewijs hun eigen oren opblazend. N(32) + Meinein weeft er aangename drones omheen, die echter meestal volledig los blijken te staan van de hardere stukken. Op ‘III’ klopt de samenwerking beter en wordt een bevreemdende trip van drie minuten gecreëerd. ‘IV’ is een poging tot Dinosaur Jr.-rock, maar echt geslaagd durven we deze poging toch niet te noemen. ‘V’ is een ellenlange drone, waar opnieuw weinig van samenwerken is te bespeuren. Ach, ze mochten hun zin doen en of het ons bevalt of niet, ze deden wat ze wilden. Na enkele jaren relatieve stilte, we dachten al dat ze er het bijltje bij hadden neergegooid, treedt het nu uit zes leden bestaande Cult Of Luna toch weer naar voren. Er staat een speciaal project gepland voor dit jaar, maar eerst mogen we ons murw laten beuken met hun cover van ‘Last Will And Testament’ van Amebix. Het is Cult Of Luna zonder bombast en rust. Postmetal zoals in de beginjaren. Het Zweedse The Old Wind (met leden van Breach en The Ocean) draagt twee nummers bij, die helemaal in de lijn liggen van de standaardpostmetal van Cult Of Luna. Leden van beide bands kennen elkaar al sinds 1999 en de plaat ‘Feast On Your Gone’ uit 2013 beviel de leden van Cult Of Luna zeer. De twee nieuwe nummers zijn een voorbode voor een aankomend nieuw album van The Old Wind, die de barrière opgeworpen door de verhuis van één van hun leden, tijdelijk nietig hebben verklaard om samen aan nieuwe nummers te werken. Het zijn twee beukend harde nummers geworden, veelbelovend voor wat we later dit jaar nog mogen verwachten.