Deze productieve Griekse componist en improvisatieliefhebber lanceert (tegenwoordig vanuit Wit-Rusland) zijn werk vooral via de digitale wereld en zijn eigen label Aural Terrains.
Zijn composities zijn veelgelaagd en verraden een breed interessespectrum: zowel zuivere elektronische geluiden, akoestische instrumenten, donkere dronescapes als bewerkte veldopnames komen aan bod. Niet zelden allemaal tegelijk, dus het gaat er bij momenten behoorlijk druk aan toe op deze boeiende cd.
Dat beseft Chrysakis blijkbaar ook, want hij last op tijd een stond zelf een stille (of pure stilte) rustpassage in. ‘Mirrors Upon Dunes’ krijgt zelfs een ritueel aura door het afwisselen van semi-stiltes met bewerkte belklanken. We kunnen ons vergissen, en deze componist geeft zelden al zijn keukengeheimen prijs, maar we menen op ‘Equinox’ opvallend veel bellen te horen, net als een bewerkte menselijke stem.
We herkennen de invloed van Iannis Xenakis in de hardere stukken, en wanneer alles samenkomt denken we ook aan recentere exponenten als Lionel Marchetti. Moeilijke muziek voor moeilijke mensen dus, die tijdens de abstracte momenten maximaal een beroep doet op het concentratievermogen van de luisteraar. Maar omdat Chrysakis even graag met herhalingsstructuren speelt, zijn tracks als ‘Radar Horizon’ of het pulserende ‘Homing Pigeon’ evengoed geschikt voor industrieel geschoolde oren.