Simon Reynolds mag zich dan zorgen maken over wat er gaat gebeuren als we geen muzikaal verleden meer hebben om te recyclen, ik hoor nooit iemand zich afvragen wat we moeten als we door de bandnamen heen zijn. Volgens Discogs zijn er 32 bands die Pressure heten, en het zijn vast geen punkbands want die zouden zich nooit laten nummeren (toch?). Rafał Iwański en Dariusz Wojtaś (Hati), en Peter Votava (alias Pure de eerste van 28 stuks in Discogs!) hadden er in ieder geval geen zin in, en noemden hun samenwerking PRSZR, uitgesproken als pressure. Votava kwam via techno en experimentele elektronica bij drones en dark ambient uit; het Poolse duo maakt zwaar op percussie leunende tribal industrial en alles wat daar bij in de buurt komt, en werkte onder meer samen met ZEV. Veel van die elementen komen terug in Equilirium; Votava zet de toon met donkere, dreigende elektronica, terwijl Iwański en Wojtaś improviserend de ruimte vullen met hun slagwerk. Op een aantal nummers bestaat dat laatste uit gongs, waardoor de muziek een ritueel karakter krijgt. Het tempo is laag, maar er is vrijwel constant een ondertoon of een baspuls die het geheel een constante gang vooruit geeft. Helaas is het allemaal minder spannend dan de opzet suggereert. Deels is het de productie, die dynamiek mist, maar daarnaast is het ook allemaal gewoon niet bijster interessant. Wat de percussionisten doen, is niet erg bijzonder, het gebruik van de laptop is eendimensionaal, en de beoogde sfeer weet de luisteraar niet echt te grijpen. Het enkele boze nummer in het midden is welkom, maar het gebrek aan een werkelijke bite illustreert treffend de beperkingen van de productie. PRSZR dus; klinkt als Pressure (33).