Als een regenbui na een warme zomerdag, zo heb ik Eptwo van Zool ontvangen, ontmoet. Hij lag op mijn weg. Ik heb hem opgeraapt. Hij gaf mij te eten en we werden vrienden, lotgenoten in een wereld waar alles naar eenzaamheid rook was hij het warme lappendeken dat ik zo nodig had. Ik wandelde over het strand en liet hem mijn reisgezel zijn. Welkom in mijn kleine/grote wereld. Geen geluid dat dichter bij de kleur van de zon komt, dacht ik toen ik het was april en vroeg zomer die dag naar Four Kisses luisterde dat zich mengde met de scherpe tonen van de laag overvliegende meeuwen. Die dag dat het zonlicht scheen was Zool mijn lotgenoot. Ik heb lang gewacht, de tijd zijn werk laten doen, vooraleer ik naar zijn verleden ging graven. Het hielp om Eptwo naar volle waarde te schatten. Kennis en hoogdravende bio’s lopen een goed gevoel al te vaak in de weg. Ergens las ik dat voorloper Epone beter is dan Eptwo. Wie zal het zeggen, ik zoek niet naar het antwoord op de vraag die ik me niet stellen wil. Gerry Vergult heeft vele levens en een verleden bij Aroma Di Amore, smaakvolle cult die we jaren na datum nog steeds koesteren. Gerry Vergult is een muzikant pur sang die pas opkijkt wanneer iedereen het kijken al opgegeven heeft. Vergult schuwt de referenties niet, vintage Warp, Boards Of Canada, Four Tet en lang geleden Pilote, het zit allemaal verweven in Eptwo. Vergult weet perfect hoe zijn muziek moet klinken. Zelf het donkere Yde en het licht verwrongen ‘Diphthong’ klinken glashelder en refereren, de baslijn baant zich een weg, naar zijn verleden dat hij nergens ontkent. Geborgen en ontsproten in een rijke muzikale achtergrond is Eptwo degelijk handwerk van een muzikale duizendpoot.