Ze leerden het vak door veel te spelen in Berlijnse straten en metrostations, maar ondertussen is Camera stilaan uitgegroeid tot een vaste waarde binnen de Duitse (en ruimer: Europese) krautrock-scene. Ze brengen an sich niets nieuws – uit elke kier komt de wind van Neu!, Can, La Düsseldorf, Harmonia of Tangerine Dream gewaaid– maar wat ze doen, doen ze goed.
De nummers zijn fris en catchy; zetten de ene keer aan tot dansen of nemen ons de volgende mee de oneindige Ruimte in. De zogenaamde motorik drumstijl van wijlen Jaki Liebezeit zorgt ervoor dat bijvoorbeeld ‘Patrouille’ live makkelijk tot over de half uur-grens kan worden opgerekt, ook al duurt de studioversie bijna twaalf minuten. Ogen toe en meegaan, is hier de boodschap. Voor de opener ‘Gizmo’ – de titel verraadt het eigenlijk al- trekt de band de psychedelische kaart, helaas wat te melig naar onze smaak. ‘Ciao Cacao’ of ‘Himmelhilf’ reiken opnieuw naar de sterren en verenigen pulserende ritmiek met psychedelisch zweven.
Grote onderlinge verschillen zijn er verder niet bij de negen nummers. ‘Emotional Detox’ is puur vakmanschap van een band (ondertussen niet langer een trio maar een quintet) dat in de eerste plaats muziek wil maken. Toch staan ze niet stil. Retro is het ook niet. Ze evolueren met elke plaat want hoe subtiel misschien ook de verschillen, ‘Emotional Detox’ is geen doorslag van de vorige, ‘Phantom Of Liberty’. Bij Camera draait het voornamelijk om speelplezier en op album nummer vier spat dat plezier haast letterlijk alle kanten op. En dat is de ware essentie van Camera. Anders speel je immers niet op straat.