Uit Pontevedra, Spanje komt een kwintet aangewaaid dat iets heeft met soundtracks, surf, zand en Ennio Morricone. Pedrito Diablo & Los Cadaveras bestaat pas sinds 2010 en nam op het einde van datzelfde jaar zijn debuut op. Het is dankzij het Griekse Green Cookie-label dat de plaat alsnog onze oren bereikt. Achterover vallen doen we niet, maar het is wel een leuke instrumentale surfplaat die de heren in elkaar hebben geknutseld. De hoofdrol is weggelegd voor Javi GDJazz, die met zijn trompet de negen songs inkleurt en naar zijn hand zet. Bij surf denken we uiteraard al snel aan grote namen als The Ventures en The Shadows, zeker als het om dit soort brave surf gaat. Toch horen we hier en daar ook verwantschap met Link Wray en The Phantom Surfers. Deze Spanjaarden kunnen een aardige noot spelen en roepen een zomerse sfeer op, zonder dreiging of gevaar. Ideale muziek bij een ontspannende film of een theaterstuk, en dat is dan ook wat Pedrito en zijn bende geregeld doen. Uit Gent, België komt Speedball Jr. Al sinds 2000 actief in een stad waar surfmuziek sinds jaren floreert. Whiplash verscheen in 2003 op Drunkabilly, For The Broad Minded verscheen in 2006, net als deze derde cd op het Griekse Green Cookie. En ondanks enige bezettingsperikelen staat de band er weer helemaal. Surf en trashy rock-‘n-roll blijven de hoofdingrediënten, waarin het Hammondorgeltje een prominente rol blijft spelen. Hier en daar wordt wat gas teruggenomen (Take It Back) maar de hoofdmoot wordt gevormd door stevig gitaarwerk en dito drums. Veel eigen nummers maar, zoals in het genre gebruikelijk, ook een resem covers. En ze kennen hun klassiekers: Bombora van The Atlantics, Beat Girl van John Barry, Cor Steijn Rides The Wild van The Apemen, Halloween van Rob Zombie & The Ghastly Ones en And The Horse You Rode On van Gary Siperko. De eigen nummers hoeven niet onder te doen en al is de band nog steeds instrumentaal, hun muziek is de soundtrack voor een wild feest. Materiaal gestolen of niet, Speedball Jr laat zich niet kisten en gaat opnieuw voluit, gogodanseressen incluis. Het trio Distortion Tamers komt uit Athene en gebruikt slechts mondjesmaat wat surf (het instrumentale Swell). Kostis Anagnostopoulos en Christophoros Triantaphillopoulos hebben beiden meer dan twintig jaar ervaring in allerlei groepjes. Om niet op de vertrouwde geluiden terug te vallen, haalden ze jonkie en bassist Stelios Voumvakis binnen. Triantaphillopoulos speelde eerder in de Griekse neopsychedelische bands Purple Overdose en No Mans Land, en die achtergrond zorgt voor een verruiming van de rock-n-rollsound van de Distortion Tamers. Het enige negatieve dat we kunnen bedenken is dat de band nogal braaf klinkt. En dat is niet erg met muziek die heel erg in de jaren 1950, begin jaren 1960 zit gebeiteld. Een covertje, van Arthur Alexander, en negen leuke eigen liedjes die een donkere, winterse dag weten op te fleuren: soms hoeft het niet meer te zijn.