In de geest van de baanbrekende muzikale experimenten die in de jaren 1950 in het NatLab plaatvonden organiseerde de Effenaar op 5 en 6 juni voor de tweede keer Eindhoven Psych Lab. Dat de concertzaal dat in samenwerking met het Liverpool International Festival Of Psychedelica deed maakte het festival nog veelbelovender maar klonk de muziek echt zo innovatief?

Hypnotisch

De dof klinkende en voorspelbare seventiesrock van het duo Pretty Lightning was dat geenszins en In Zaires psychedelisch aandoende postrock blafte wel maar beet niet. Net als de bluesy versie van het jonge Stereolab genaamd The Limiñanas konden ook de door krautrock-ritmes voortgestuwde, aan industrial en shoegaze refererende gitaarherrie van The Cult Of Dom Keller en Hey Colossus spacy stonerrock niet blijven boeien. Dat deed ook de met gruizige gitaren gespekte sprankelpop van Doug Tuttle geen heel optreden lang maar Soft Walls presteerde wél sterk. Met jachtige, repetitieve beats, zoemende synths en (soms) aan no-wave refererende gitaarlijnen klonken Dan Reeves en co. als een gestreste Teenage Fanclub en creëerden zo een hypnotische wall of sound.

Dat werd op een indrukwekkende manier nog eens over gedaan door The Cosmic Dead en Radar Men From The Moon die samen met twee drums, een synth en vier gitaren toeschouwers bijna letterlijk wegbliezen. Bijna zo straf als de lawaaierige soundscape van The Telescopes en de bijzonder overtuigend gebrachte en naar The Velvet Underground lonkende noisepop van The Lucid Dream dat met Mark Emmerson over een erg charismatische frontman beschikt. Charme en presence te over hadden natuurlijk ook Yannick Aerts en de andere Bed Rugs die de toeschouwers amuseerden met hun straffe psychpop maar het concert van Morgan Delt was nog nét iets beter. Ontspannen maar gefocust bewees de Californiër hoe slim en creatief zijn nummers in elkaar zitten en dat die ook live moeiteloos overeind blijven.

Koortsdroom

Dat laatste wordt ook altijd verwacht van Moon Duo maar Ripley Johnson en Sanae Yamada leken er weinig zin in te hebben. Ook The Teeth Of Sea denderde inspiratieloos door zijn set en Earth deed wat het altijd doet; cool as fuck concertgangers platwalsen met minimalistische, repetitieve, lange en trage drone metal songs. Jammer genoeg voor Dylan Carson en de zijnen liep de Main Lab tijdens hun performance leeg. Verrassingen kwamen van elders, zoals uit Japan bijvoorbeeld. Kikagaku Moyo’s mix van folk, psych, rock en oosterse mystiek was immers tegelijk contemplatief, sensueel, bruut en bezwerend en trok het publiek vanaf noot één zonder pardon mee in psychedelische koortsdroom. De uit Niger afkomstige Mdou Moctar toonde dat een band ook trippy kan zijn zonder zich van vrachtladingen elektronica en effectpedaaltjes te bedienen en diens Touareg muziek klonk dan ook eerlijk, puur, poëtisch en doeltreffender dan die van vele anderen.

Zijkant

De echte revelaties van deze tweede editie kwamen dus uit verre oorden of van de zijkant. In de Main Lab stonden aan de linkerkant van het podium immers een rij tafels opgesteld waar Lars Leeuw en Lilia Scheerder van Barreuh Records uit een akoestische gitaar, zingende zaag en een batterij elektronica een benauwende maar ook lieflijk klinkend klanktapijt genereerden die gaandeweg gelaagder en luider werd en eindigde in een fijne portie pitsende noise. Ruistuin trakteerde daar op een pruttelende, amorfe maar erg lekker in het gehoor liggende soundscape en het duo Ultramen was er met zijn gortdroge, schurende hip hop-esque beats de vreemde maar mooie eend in de bijt. De tegelijk ijle, contemplatieve, feedbackende en lawaaierige drone van Sietse van Erve aka Orphax deed dan weer beelden uit David Cronenbergs ‘Scanners’ opdoemen en dat is een groot compliment.
De geleverde prestaties op Eindhoven Psych Lab 2015 waren dus van wisselvallige kwaliteit en de geprogrammeerde acts toonden aan dat psychedelica nu een erg ruim begrip geworden is. Als psychedelische muziek echter moet beschouwd worden als ‘innovatief’ of ‘afwijkend’ dan vonden de liefhebbers die dikwijls niet op de grote podia maar wel in de periferie van de Effenaar. Of beter gezegd: aan de zijkant.
Gezien: Eindhoven Psych Lab, 5 en 6 juni 2015, De Effenaar, Eindhoven