Zo’n constante stroom als een paar jaar terug is het niet meer, maar Machinefabrieks Rutger Zuydervelt serveert nog steeds met enige regelmaat cdr’s met zijn muzikale experimenten. Hij is het hele spectrum zo langzamerhand wel door geweest, van IDM tot lenteliedjes, van structuurloze field recordings tot bewerkte cello’s, en van keiharde noise tot muziek waarvan je je af vroeg of er überhaupt wel wat in gebeurde. De nieuwste mini heet ‘Duotoon’, met de nadruk op ‘toon’. In krap twintig minuten oscilleert Zuydervelt zich door een heel spectrum van pure sinusgolven heen. De kunst zit hem vooral in de faseverschuivingen en interferentiepatronen. Dat maakt het een wat academische exercitie, maar gelukkig verschijnt er op een derde een rudimentaire melodie, wat het even heel spannend maakt. Voor fans van Eleh en Alvin Lucier ten tijde van ‘Crossings’. ‘Music For Studies’ is een half uur durende soundtrack voor een video en performance van Bram Vreeswijk. Zoals meer recente Machinefabriek-releases, begint ‘Studies…’ zeer ingetogen. Schijnbaar willekeurig gekozen gedempte gitaartonen vormen een abstracte melodie die langzaam groeit, tot krakende, engelachtige stemmen het nummer tot een zachte climax brengen. Stilte voor de storm, want ‘Study 2’ klinkt als de vertolking van dreigend onweer. Langzaam zwellen brom, radioruis en kraak aan, terwijl er in de onderstroom elektronica en (misschien) een gitaar worden mishandeld. Met een plotselinge draai aan de knop van de radio wordt de muziek teruggebracht tot amper hoorbare drones. Na een korte adempauze in de vorm van wederom minimale basnoten en geluiden die zo laag in de mix zitten, dat ze zonder hoofdtelefoon niet meer dan een vermoeden blijven, rondt Zuydervelt zijn studies af met een abrupte ontploffing van ruis en noise in een minimalistisch landschap. De ene noise is de andere niet, maar hier zit veel detail in, en er hangt een gevoel van erosie overheen (ja ja, lawaai beschrijven is zo makkelijk nog niet), wat mij zeer kan bekoren. Helaas neemt de storm na twee minuten al weer af, en loopt het nummer daarna langzaam de spanningsboog af, om weer in de vredige stilte te eindigen. Een van de betere nieuwe Machinefabriek-platen van de afgelopen tijd.
