Op deze tweede dunk!festivaldag deden Maserati en This Will Destroy You wat ze aan hun stand verplicht waren: het publiek middels een strakke show verwennen met klassiekers uit de postrockcanon. En in de kleinere zalen viel er weer wat te ontdekken.
We begonnen de avond met Conjurer, een van de hardere bands op de affiche. Deels leunen ze aan bij de posthardcore van Neurosis, maar ze produceren even goed metal aan een hoger tempo. De zang krijg je in verschillende kwaliteiten grof, de gitaren klinken zoals het hoort. Een half puntje extra voor het mooi synchroon haarzwaaien, een vergeten ambacht.
Na deze herrie was het aangenaam liggen op de zachte drones van Marta De Pascalis, geserveerd in de domzaal. Goed, bij mooi weer is het allicht aangenamer liggen in het gras, maar zo’n harde, koude ondergrond bij ambient en drones heeft ook wel iets. Het ontspant, je laat je gemakkelijker meeglijden met de muziek, en het recht de rug na overmatig headbangen. Het zou eigenlijk standaard moeten zijn, na elk stevig optreden.
Doch indommelen was geen optie, want in de balzaal speelde tegelijkertijd het Schotse Dvne. Dat smaakte naar meer, want alvast het laatste deel van de show was zeer sterk. Hun progressieve metal is strak en fris, de zang doorleefd.
En dan ging de kwaliteitsmeter pijlsnel de hoogte in met Maserati. Centraal op het podium: een drummer als een machine. Daarnaast opgesteld: een viermansleger met gitaren, bas en synths. Maserati is aanstekelijk, Maserati is dansbaar, Maserati prikkelt, en Maserati – het zal u niet verbazen – scheurt heerlijk comfortabel rechtdoor. De band heeft bovendien massa’s songs die boven het maaiveld uitsteken. Alleen al ‘Pyramid of the Sun’ en ‘Inventions’ behoorden veruit tot het beste dat we tot nu toe hoorden op dunk!
Daarna moest de aandacht opnieuw verdeeld worden tussen drie bands. Pruillip pikten we er als eerste uit. Annelies Van Dinter kennen we vooral van Echo Beatty, maar ze drumt tegenwoordig ook bij TAKH, en waagt zich met Louis Evrard aan sludge onder de noemer Pruillip. Evrard, een jazzdrummer nota bene (check Ottla!), speelt gitaar, Van Dinter drumt en zingt. Het drumwerk is luchtiger en gevarieerder dan je van de gemiddelde sludgeband mag verwachten, en ook de aan PJ Harvey verwante zangpartijen trekken het geluid open. De live-kennismaking met Pruillip was kort maar voor herhaling vatbaar.
Tweede op de lijst was Urlo, zanger-bassist van vaste dunk!band Ufomammut, en dus ook betrokken bij posterontwerpers Malleus en platenlabel Supernatural Cat. Hij heeft al een tijdje zijn soloproject The Mon, en daarmee stond hij moederziel alleen op het grote podium van de theaterzaal. Met behulp van gitaar, zang en nog wat hulpmiddelen zorgde hij voor een sober en sfeervol geluid. Afwezig waren, helaas en vanzelfsprekend, de gaststemmen op zijn laatste plaat, onder meer van Steve Von Till en Colin Van Eeckhout.
Tot slot was er nog een kwartiertje over voor Arms & Sleepers, een elektronicaproject dat al in verschillende gedaanten op het dunk!podium verscheen. Producer Mirza Ramic, sinds jaren het enige vaste lid, had deze keer een drummer en een zangeres meegebracht, wat de dynamiek ten goede kwam. Arms & Sleepers maakt nog altijd consequent het soort indietronica en triphop dat je associeert met de eeuwwisseling en niet de reputatie heeft om live veel brokken te maken, maar de dynamiek tussen de drie zat goed, je voelde spelplezier en het publiek was zeer enthousiast.
This Will Destroy You mocht – niet voor het eerst – de dag afsluiten. Daarvoor hebben ze alles in huis: volume, crescendo’s, en een paar postrocksongs die in het collectieve geheugen zitten. Specifiek voor dit viertal is de centrale rol voor de drums, die het (trage) tempo aangeven waarbinnen de gitaren mogen meanderen en uitbarsten. This Will Destroy You-songs klinken statig, plechtig bijna, en maken, mits schaars gebruik, indruk. Alleen: hoeveel majestueuze nummers kun je spelen op 75 minuten tijd? Veel, zo blijkt. Threads en A Three-Legged Workhorse blijven klassiekers en tillen de show naar een hoger niveau, maar wat ons betreft mag de set gerust wat korter. Afsluiter was het noisy Little Smoke, uit Tunnel Blanket, waarmee ze iets meer buiten de eigen comfortzone traden. This Will Destroy You was een waardige en logische afsluiter die zich uitstekend kweet van zijn taak – niets meer, niets minder.
Gezien: dunk!festival 2024, vrijdag 10 mei 2024