Inmiddels is het duo Underworld drieëndertig jaar oud en dus technoveteraan. Dat weerhoudt Karl Hyde en Rick Smith er niet van met een reeks albums te komen onder de naam ‘Drift Series’. De bedoeling is om een jaar lang wekelijks nieuwe muziek uit te brengen.
De Sampler Edition belooft echter weinig verheffends. De sterk variërende nummers geven een air van probeersels af. De kracht van ‘Dubnobasswithmyheadman’ lijkt verdwenen. De mechanische voortvarendheid van de ritmes zweept nu louter pover op. Hydes zang is eerder een verstorende factor dan een koele opkikker zoals ooit op ‘Born Slippy’. De basale beats en sampling zorgen voor de rudimentaire kwaliteit.
Het hoogtepunt is de samenwerking met Ø [Phase]. ‘Border Country’ is zowel hemels als opzwepend op een transcendente wijze die doet denken aan The Field. Daar staan sufferdjes zoals ‘Schiphol Test’ tegenover die voortstuwen met een kitsch futurisme. ‘Imagine A Box’ is tevens een fletse echo van de Berlijnse School van elektronica.
Buiten het bonken om is er de Pink Floyd light ambiance van ‘Brilliant Yes That Would Be’. De heren verruilen het mengpaneel voor instrumentatie op ‘Custard Speedtalk’, een niemendalletje dat oeverloos heen en weer kabbelt. Een zeker eclecticisme is te bespeuren. Underworld slaagt er echter niet in om losse ideeën in krachtige composities om te smelten.
De vraag is wie op de ‘Drift Series’ zit te wachten. Nu opnemen spotgoedkoop is, lijkt kritische selectie ver weg. Dat alles uitgebracht kan worden betekent niet dat dit ook moet. Een les die Underworld blijkbaar nog moet leren. (sjw)