Divergence

Ruimte is een centraal gegeven in het werk van Zeno van den Broek. Dat lijkt een open deur voor een kunstdiscipline gebaseerd op golven die zich door de ruimte verplaatsen, afketsen tegen elk voorwerp dat ze op hun weg ontmoeten, en elkaar beïnvloeden als ze vanuit verschillende richtingen samenkomen. Vanwege een opleiding tot architect is ruimte een thema met een speciale betekenis voor Van den Broek. De omsluiting en de vormgeving van ruimte, en wat zich daarin afspeelt, is het materiaal waar hij mee speelt, waar hij in denkt. Dat geldt voor zijn beeldende werk, voor zijn installaties en voor zijn muziek. Op ‘Divergence’ gaat hij een stap verder. In vier ongetitelde stukken creëert en kneedt hij ruimte. Om dat goed te horen is het wel zaak om de plaat over luidsprekers af te spelen. De muziek is een samenspel van ruis, tikken die soms klinken als het ratelen van typemachines soms doorkomen als dorre knallen, kolossale bassen en een slepend sissen – en allerhande variaties daarop. Het ene moment lijken die klanken vlak voor je neus vorm aan te nemen, dan waaien ze als hoog optorenende donderkoppen door het vertrek waar je je in bevindt. Maar ook lijkt het of zich een ruimte opent áchter je luidsprekers, een ruimte waarvan de omvang pulseert op de golven van de muziek. Van den Broek mag dan afstand genomen hebben van zijn artiestennaam Machinist, hij laat je rondwaren in een wereld die eerder bevolkt wordt door spookmechanieken dan door wezens van vlees en bloed. Het laatste stuk betekent een ommekeer. Ineens klinken er tonen die uit een orgel zouden kunnen komen, stemmen van mensen achter een scheidingswand die hun spraak vervormt. Van den Broek maakt constructies die bestaan trillingen. Abstract en monumentaal.

tekst:
René van Peer
beeld:
Zeno_Van_Den_Broek_Divergence
geplaatst:
di 4 aug 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!